Time for tea in Ilam & Darjeeling

Het kostte een lange busreis in een onwaarschijnlijk hard rammelende en piepende bus - zelfs naar Nepalese maatstaven extreem - waarbij ik af en toe gelanceerd werd en mijn hoofd tegen het bagagerek stootte als we over een hobbel reden, maar ik ben in Ilam geweest! Het is een schattig plaatsje vol theeplantages op de heuvels en kleurige huisjes met weelderige bloementuinen. Het wordt ook wel het kleine broertje van Darjeeling genoemd.
Ik heb rondgelopen tussen de huisjes en prachtige vlinders gezien, en op de top van de heuvel uitzicht gehad over de theeplantages.
Een aantal mensen waren thee aan het plukken en ik heb geleerd hoe witte, groene en zwarte thee gemaakt worden. Bij één van de theewinkeltjes (die hier verbazingwekkend zeldzaam zijn) heeft de verkoopster me verteld dat de theeblaadjes stuk voor stuk met de hand gerold worden voor een goede smaak. Zwaar werk lijkt me dat!
Verder was er niet veel te doen in Ilam zelf. Een paar tienerjongens zeiden dat er een mooi meer was verderop, maar dat was 4 uur lopen en mijn enkels waren opgezwollen van de muggenbeten (hopelijk niet van malariamuggen), dus daarmee lopen leek me geen goed idee. Desalniettemin vond ik Ilam een heel erg leuk plaatsje en ben ik blij dat ik geweest ben! Het is totaal niet toeristisch, dus heel rustig en vredig en ik heb gegeten in lokale eethuisjes. Ook het klimaat was een verademing na Lumbini, nog steeds best warm maar je bent niet de hele tijd kletsnat van het zweet.

Toch ben ik de volgende dag meteen doorgereisd naar Darjeeling. Terug in India dus! Dit keer wist ik hoe het zou zijn aan de grens, dus ging het soepel en heb ik rare fratsen van oplichters weten te omzeilen.

Tijdens de reis zelf een doorbraak: een Nepalees meisje begon spontaan een gesprek met me! Tot nu toe zijn het echt alleen jongens en mannen geweest van de locals. Dit meisje vertelde me dat ze altijd met andere mensen praat, ook van andere kasten, terwijl dat regelrecht tegen de norm in is, zeker voor een meisje. Ik vind het erg dapper van haar en het maakte me ontzettend blij! De meisjes hier hebben zo weinig vrijheid. Zij wil daar iets aan doen. Prachtig om een Nepalees meisje met ambitie en idealen voor haar eigen land te zien.

Dat doet me denken aan de manier waarop mensen hier over het algemeen met elkaar omgaan: ze zorgen voor elkaar en zijn trouw aan hun familie en dorp. Zo zag ik in Ilam hoe alle mensen meehelpen aan het onderhoud van de gebouwen en plantages. Dat is hier vanzelfsprekend; in het westen kunnen we daar iets van leren!

Het zou toch mooi zijn als we het beste van alle culturen zouden combineren. De vrijheid van het westen gecombineerd met de liefde en trouw van het oosten. Een snufje spiritualiteit en innerlijke kracht van hier, een vleugje duidelijkheid en organisatie van daar, schepje veiligheid erbovenop... dan is het denk ik perfect. Of bijna perfect. The best of different worlds could make a better world :)

Zo zie je maar, ook het reizen van plaats naar plaats is niet saai. Alles wat ik zie en meemaak zet me aan het denken, en in al die uren onderweg heb ik alle tijd om te denken.

Eenmaal in Darjeeling was het weer tijd om toeristje te spelen. De dagen worden steeds vroeger: ik ben om 3 AM opgestaan in de hoop de zonsopkomst vanaf Tiger Hill te zien. Dat is een eindje van Darjeeling zelf. Helaas was de heuvel gehuld in dichte, witte mist. Alle ruimte voor verbeelding, maar geen echt mooi uitzicht, dus dat was wel een teleurstelling.
Daarna ben ik bij de Druk Thupten Sangag Choeling Monastery geweest, wat wel heel erg leuk was. De monniken waren midden in hun ochtendceremonie: mantra's, drums, tamboerijnen en blaasinstrumenten, het was een erg indrukwekkend geluid. Eigenlijk zaten ze gewoon enorme herrie te maken, mijn trommelvliezen trilden ervan en ik kreeg er kippenvel van (wel mooie herrie dus).
De rest van de dag had ik Darjeeling willen meemaken zoals het hoort, door de theeplantages en -fabriek en andere leuke dingen te bezoeken.

Ik had er alleen even niet aan gedacht dat het zondag was en dat alles dus gesloten was... gelukkig had ik in het hostel al twee Australische meisjes ontmoet en onderweg naar een bakkerijtje voor ontbijt kwam ik een reiziger uit Oostenrijk tegen. De Australische meisjes vertrokken na het ontbijt al, maar Paul uit Oostenrijk bleef nog. We zijn samen nog een keer naar het klooster gelopen, over het spoor van de klassieke Darjeeling-trein. Ik weet het, in Nederland word je voor gek verklaard als je zoiets doet, maar hier doen zoveel mensen het en de treintjes rijden nu maar sporadisch omdat het laagseizoen is. 's Avonds zijn we naar de botanische tuin geweest, die gesloten was maar waar iedereen gewoon over het hek klom, dus wij ook. Je moet je toch een beetje aanpassen aan de culturele norm ;)

De volgende dag regende het zo hard dat het niet de moeite waard was om de wandeling van 3 uur naar de plantages te maken. Immers had ik ook al theeplantages gezien in Ilam. We zijn dus vertrokken voor de volgende bestemming.
Ondanks het mislopen van de dingen waarvoor ik eigenlijk naar Darjeeling gekomen was, vond ik het één van de leukste en fijnste plaatsen waar ik tot nu toe in India geweest ben. Er hangt een heel vriendelijke sfeer, en de mensen zitten een beetje tussen Nepali en Indiaas in (ze willen zichzelf onderscheiden als 'Ghorkaland', en ze hebben een punt, vind ik).


Op dit moment zit ik opnieuw in de trein, op weg naar Varanasi. Dit keer in een klasje hoger dan vorige keer: 3AC. Dat betekent dat er airco is en er zijn schone (of in ieder geval gewassen) lakens en kussens. Verder is er niet veel verschil met sleeper class: de bedjes zijn hetzelfde, de indeling is hetzelfde, het gedrag van de mensen is hetzelfde... en toch maken die twee kleine dingen een enorm verschil. Het voelt veel minder smerig en ik heb veel beter geslapen. Ik ben dus blij dat ik het treinticket heb kunnen veroveren (wat een dagtaak op zichzelf was, niet overdreven. Het is lachwekkend hoe omslachtig alles hier geregeld wordt... zelfs de locals lachen en zeggen schouderophalend en wiebelend met hun hoofd 'it's India'!).

Ik realiseer me net dat ik over 5 dagen alweer in Nederland ben! Wat een gek idee... ik kan niet wachten om jullie allemaal weer te zien! Nu nog even genieten van de laatste week, ik ben benieuwd wat ik nu weer allemaal ga meemaken. Darjeeling was zo anders dat ik het gevoel heb dat ik nu pas echt terugga naar India. Maar dit keer met tae kwondo-skills (hoewel summier), ervaringen van de agfelopen weken, contacten met medereizigers en locals... dit keer sta ik sterker in mijn schoenen.



Tot gauw en liefs uit India <3