De Langtang-Gosainkunda-Helambu Trekking
Door: Lana
Blijf op de hoogte en volg Lana
28 Juli 2014 | Nepal, Chisopani
Prie sathis (lieve vrienden),
Ke chha????? Mero teek chha!
(Hoe gaat het? Met mij goed!)
Ik ben net terug van een geweldige trekking, 12 dagen in de Himalaya. Wat was dat geweldig... maar wat heb ik jullie gemist, en wat heb ik veel te vertellen!
De reis begon met een bustocht langs de rand van ravijnen en losliggende stenen. Ik hield mijn hart vast... maar we zijn veilig in Syabru Besi, het beginpunt van de trekking, aangekomen.
Vanaf Syabru Besi hebben we in 5 dagen deel 1 gedaan: Langtang. Dit ligt in het noorden van Nepal en is dus het hoogste deel waar ik geweest ben. En ook het beste deel! Want we hadden enorm geluk met het weer. 's Ochtends was het zonnig en droog, dus iedere ochtend stonden we vroeg op voor het klimmen. Het was heerlijk om door het jungle-achtige gebied te lopen met vlinders en vogels om je heen, langs de wild stromende rivier en vaak ook via stepping stones over de rivier. De eerste twee dagen was het veel klimmen en afdalen, en de derde dag was minder zwaar lopen door een hooggelegen vlakker gedeelte, dat naar de Langtang-vallei leidde. We waren iedere dag sneller dan verwacht, maar het was niet verstandig om verder te klimmen; dan zouden er acclimatisatieproblemen kunnen onstaan. Per dag kwamen we namelijk al ongeveer een kilometer hoger!
De vierde dag was het dan eindelijk zover: klimmen naar de top van Kyanjin Ri, vanwaar een prachtig uitzicht op onder andere Langtang Lirung beloofd werd. In een uur zijn we van 3700 naar ergens tussen de 4450 en 4850 meter geklommen (hier is enige onenigheid over tussen de hoogte-metende horloge van mijn gids, de plattegrond en een steen op de top). Vlak voor we de top bereikten, werd de weg nog even versperd door een dreigende yak. Maar door rustig een andere kant op te kijken droop die gelukkig af en konden we het ultieme punt bereiken. En wat een geluk! Niet te veel wolken en dus prachtige uitzichten op de Himalaya. Op dat moment had ik een gevoel van diepe, oneindige bewondering voor de natuur. Het is onbeschrijflijk. En een hele overwinning om daar naartoe geklommen te zijn!
Vanaf Langtang zijn we teruggelopen om vlak voor de weg naar Syabru Besi een pad omhoog te nemen, zodat we aan deel 2 konden beginnen: Gosainkunda. Dit deel was een stuk zwaarder, want tijdens het afdalen in het Langtang-deel kreeg ik ontzettende spierpijn. Blijkbaar zijn mijn 'klimspieren' beter ontwikkeld dan mijn 'daalspieren' ... (Tomas, jij weet vast wat ik hieraan kan doen!). Niet alleen had ik spierpijn, het pad omhoog naar Thulo Syabru werd duidelijk minder bewandeld dan waar we tot dan toe in Langtang geweest waren. Het was overwoekerd met bamboe, wietplantjes (ja, die groeien hier in overvloed) en andere jungle-begroeiing. Ik was dus als de dood voor teken, bloedzuigers en andere vervelende beestjes. De twee volgende dagen richting Gosainkunda waren ook al geen pretje: voortdurend regen en dus heel gladde paden met levensgroot uitglijgevaar.
Tijdens dit deel heb ik dus enige ongemakken doorstaan: ik heb een bloedzuiger gehad, ben een keer enorm uitgegleden, ben verkouden geweest... maar de bloedzuiger deed geen pijn en aan het uitglijden heb ik niet meer dan een flinke snee in mijn scheen overgehouden, verder kon ik vrolijk doorwandelen!
Eenmaal bij de Gosainkunda-meren aangekomen was het nog steeds bewolkt en hadden we dus geen uitzicht op de Annapurnas en Manaslu-pieken, maar ik mocht niet klagen, want in Langtang hadden we al onvoorstelbaar veel geluk gehad. De meren zelf waren erg mooi om te zien; in Nepal geloven ze dat deze meren door de Hindoe-god Shiva gecreeerd zijn. Er hangt ook inderdaad een heel bijzondere sfeer, en de bewolking maakte het nog mystieker.
Na Gosainkunda was het tijd voor deel 3: Helambu. Helaas hadden we in het begin ook hier geen geluk - het bleef bewolkt en regenachtig. Bovendien hoopten we de kleine panda te zien, die hier leeft, maar zij hielden zich goed verscholen. Ook niet zo gek in de regen, en ze zijn sowieso zeldzaam, dus heel gek is het niet dat ze zich niet hebben laten zien. Verder heb ik tijdens de trekking wel een muskushert, een aantal langurs, heeeeel veel yaks en bijzondere vogels en vlinders gezien.
Toen ik op een ochtend vroeg wakker werd, merkte ik dat het droog was en toen ik de gordijnen opzij schoof had ik zowaar een mooi uitzicht! Voorzichtig keek ik of mijn gids wakker was en ja hoor... we konden eerder vertrekken om te profiteren van deze kans! Vanaf deze dag ging het weer bergopwaarts met het geluk. In de vroegte konden we genieten van uitzichten op de vallei. Na een paar uur begon het altijd weer te regenen, maar bij aankomst in de lodge konden we dan doorwarmen en opdrogen bij het vuur.
De middagen in de lodges waren trouwens ook een heel leuk deel van de trekking! Omdat we altijd vroeg op pad gingen, hadden we hele middagen om door te brengen in de dorpjes (als je een verzameling lodges en boerderijtjes een dorpje kunt noemen). In twee dorpjes heb ik de yak cheese factory bezocht en twee keer een oude 'gumba' (Tibetaans klooster), bij Kyanjin Ri en Gosainkunda hebben we nog een stukje door de vallei en om de meren gelopen, maar verder was het lekker uitrusten in de lodge. Soms waren er andere reizigers, maar meestal waren we alleen. Ik heb dus eindeloos kaartspelletjes gedaan en gekletst en Nepali geleerd onder het genot van mint tea, hot lemon, ginger tea of andere chiya (thee). Ook het eten in de lodges was lekker en nog redelijk afwisselend , terwijl er van te voren gezegd was dat het dal bhat voor en dal bhat na zou zijn - dat is een Nepalese maaltijd van rijst met linzen en groentecurry, overigens heel lekker en voedzaam. Maar ik kon altijd kiezen uit momo's (gestoomde hapjes gevuld met vlees of groenten en soms zelfs chocolade), syakpa (Tibetaanse maaltijdsoep), rijst met verschillende curry's of Tibetaans brood met yak cheese. Heel lekker allemaal!
En alles in het gezelschap van mijn geweldige, grappenmakende gids. Met hem heb ik het enorm getroffen. Onderweg speelden we eindeloos woordspelletjes, leerden we elkaar verschillende talen (Nepali, Nederlands, Italiaans, Engels, Spaans, Frans en Duits), zongen we liedjes, deden we renwedstrijdjes over hangbruggen of staarden we minutenlang naar de fascinerende, wild stromende rivier. We hebben veel gelachen en elkaar goed leren kennen deze dagen. Dankjewel / grazie mille / dhanyabad / coriander and rice, Sahadev! And see you on Someday :)
Dit was in vogelvlucht een verslag van 12 dagen in de Himalaya, waarbij ik lang niet alles verteld heb. Voortdurend een prachtomgeving (zelfs in de regen), bergen en jungle en rivieren, het geluid van vogels en wild stromend water, urenlang stappen in de buitenlucht, velden vol kleurige bloemetjes, wilde aardbeien plukken en proeven.... ik voelde me werkelijk frank en vrij. Als ik jullie niet zo zou missen, zou ik hier eeuwig kunnen leven!
Maar aan alles komt een eind, en er zijn nog veel meer leuke dingen in Nepal en India die op me wachten. Op naar het volgende avontuur :)
Tere prim purbak (veel liefs) en suwa kamana (beste wensen) uit Nepal!
Ke chha????? Mero teek chha!
(Hoe gaat het? Met mij goed!)
Ik ben net terug van een geweldige trekking, 12 dagen in de Himalaya. Wat was dat geweldig... maar wat heb ik jullie gemist, en wat heb ik veel te vertellen!
De reis begon met een bustocht langs de rand van ravijnen en losliggende stenen. Ik hield mijn hart vast... maar we zijn veilig in Syabru Besi, het beginpunt van de trekking, aangekomen.
Vanaf Syabru Besi hebben we in 5 dagen deel 1 gedaan: Langtang. Dit ligt in het noorden van Nepal en is dus het hoogste deel waar ik geweest ben. En ook het beste deel! Want we hadden enorm geluk met het weer. 's Ochtends was het zonnig en droog, dus iedere ochtend stonden we vroeg op voor het klimmen. Het was heerlijk om door het jungle-achtige gebied te lopen met vlinders en vogels om je heen, langs de wild stromende rivier en vaak ook via stepping stones over de rivier. De eerste twee dagen was het veel klimmen en afdalen, en de derde dag was minder zwaar lopen door een hooggelegen vlakker gedeelte, dat naar de Langtang-vallei leidde. We waren iedere dag sneller dan verwacht, maar het was niet verstandig om verder te klimmen; dan zouden er acclimatisatieproblemen kunnen onstaan. Per dag kwamen we namelijk al ongeveer een kilometer hoger!
De vierde dag was het dan eindelijk zover: klimmen naar de top van Kyanjin Ri, vanwaar een prachtig uitzicht op onder andere Langtang Lirung beloofd werd. In een uur zijn we van 3700 naar ergens tussen de 4450 en 4850 meter geklommen (hier is enige onenigheid over tussen de hoogte-metende horloge van mijn gids, de plattegrond en een steen op de top). Vlak voor we de top bereikten, werd de weg nog even versperd door een dreigende yak. Maar door rustig een andere kant op te kijken droop die gelukkig af en konden we het ultieme punt bereiken. En wat een geluk! Niet te veel wolken en dus prachtige uitzichten op de Himalaya. Op dat moment had ik een gevoel van diepe, oneindige bewondering voor de natuur. Het is onbeschrijflijk. En een hele overwinning om daar naartoe geklommen te zijn!
Vanaf Langtang zijn we teruggelopen om vlak voor de weg naar Syabru Besi een pad omhoog te nemen, zodat we aan deel 2 konden beginnen: Gosainkunda. Dit deel was een stuk zwaarder, want tijdens het afdalen in het Langtang-deel kreeg ik ontzettende spierpijn. Blijkbaar zijn mijn 'klimspieren' beter ontwikkeld dan mijn 'daalspieren' ... (Tomas, jij weet vast wat ik hieraan kan doen!). Niet alleen had ik spierpijn, het pad omhoog naar Thulo Syabru werd duidelijk minder bewandeld dan waar we tot dan toe in Langtang geweest waren. Het was overwoekerd met bamboe, wietplantjes (ja, die groeien hier in overvloed) en andere jungle-begroeiing. Ik was dus als de dood voor teken, bloedzuigers en andere vervelende beestjes. De twee volgende dagen richting Gosainkunda waren ook al geen pretje: voortdurend regen en dus heel gladde paden met levensgroot uitglijgevaar.
Tijdens dit deel heb ik dus enige ongemakken doorstaan: ik heb een bloedzuiger gehad, ben een keer enorm uitgegleden, ben verkouden geweest... maar de bloedzuiger deed geen pijn en aan het uitglijden heb ik niet meer dan een flinke snee in mijn scheen overgehouden, verder kon ik vrolijk doorwandelen!
Eenmaal bij de Gosainkunda-meren aangekomen was het nog steeds bewolkt en hadden we dus geen uitzicht op de Annapurnas en Manaslu-pieken, maar ik mocht niet klagen, want in Langtang hadden we al onvoorstelbaar veel geluk gehad. De meren zelf waren erg mooi om te zien; in Nepal geloven ze dat deze meren door de Hindoe-god Shiva gecreeerd zijn. Er hangt ook inderdaad een heel bijzondere sfeer, en de bewolking maakte het nog mystieker.
Na Gosainkunda was het tijd voor deel 3: Helambu. Helaas hadden we in het begin ook hier geen geluk - het bleef bewolkt en regenachtig. Bovendien hoopten we de kleine panda te zien, die hier leeft, maar zij hielden zich goed verscholen. Ook niet zo gek in de regen, en ze zijn sowieso zeldzaam, dus heel gek is het niet dat ze zich niet hebben laten zien. Verder heb ik tijdens de trekking wel een muskushert, een aantal langurs, heeeeel veel yaks en bijzondere vogels en vlinders gezien.
Toen ik op een ochtend vroeg wakker werd, merkte ik dat het droog was en toen ik de gordijnen opzij schoof had ik zowaar een mooi uitzicht! Voorzichtig keek ik of mijn gids wakker was en ja hoor... we konden eerder vertrekken om te profiteren van deze kans! Vanaf deze dag ging het weer bergopwaarts met het geluk. In de vroegte konden we genieten van uitzichten op de vallei. Na een paar uur begon het altijd weer te regenen, maar bij aankomst in de lodge konden we dan doorwarmen en opdrogen bij het vuur.
De middagen in de lodges waren trouwens ook een heel leuk deel van de trekking! Omdat we altijd vroeg op pad gingen, hadden we hele middagen om door te brengen in de dorpjes (als je een verzameling lodges en boerderijtjes een dorpje kunt noemen). In twee dorpjes heb ik de yak cheese factory bezocht en twee keer een oude 'gumba' (Tibetaans klooster), bij Kyanjin Ri en Gosainkunda hebben we nog een stukje door de vallei en om de meren gelopen, maar verder was het lekker uitrusten in de lodge. Soms waren er andere reizigers, maar meestal waren we alleen. Ik heb dus eindeloos kaartspelletjes gedaan en gekletst en Nepali geleerd onder het genot van mint tea, hot lemon, ginger tea of andere chiya (thee). Ook het eten in de lodges was lekker en nog redelijk afwisselend , terwijl er van te voren gezegd was dat het dal bhat voor en dal bhat na zou zijn - dat is een Nepalese maaltijd van rijst met linzen en groentecurry, overigens heel lekker en voedzaam. Maar ik kon altijd kiezen uit momo's (gestoomde hapjes gevuld met vlees of groenten en soms zelfs chocolade), syakpa (Tibetaanse maaltijdsoep), rijst met verschillende curry's of Tibetaans brood met yak cheese. Heel lekker allemaal!
En alles in het gezelschap van mijn geweldige, grappenmakende gids. Met hem heb ik het enorm getroffen. Onderweg speelden we eindeloos woordspelletjes, leerden we elkaar verschillende talen (Nepali, Nederlands, Italiaans, Engels, Spaans, Frans en Duits), zongen we liedjes, deden we renwedstrijdjes over hangbruggen of staarden we minutenlang naar de fascinerende, wild stromende rivier. We hebben veel gelachen en elkaar goed leren kennen deze dagen. Dankjewel / grazie mille / dhanyabad / coriander and rice, Sahadev! And see you on Someday :)
Dit was in vogelvlucht een verslag van 12 dagen in de Himalaya, waarbij ik lang niet alles verteld heb. Voortdurend een prachtomgeving (zelfs in de regen), bergen en jungle en rivieren, het geluid van vogels en wild stromend water, urenlang stappen in de buitenlucht, velden vol kleurige bloemetjes, wilde aardbeien plukken en proeven.... ik voelde me werkelijk frank en vrij. Als ik jullie niet zo zou missen, zou ik hier eeuwig kunnen leven!
Maar aan alles komt een eind, en er zijn nog veel meer leuke dingen in Nepal en India die op me wachten. Op naar het volgende avontuur :)
Tere prim purbak (veel liefs) en suwa kamana (beste wensen) uit Nepal!
-
28 Juli 2014 - 15:52
Margit:
Wauw lana dat klinkt echt geweldig! Gelukkig dat je het goed klikte met je gids! Ven echt benieuwd naar je foto's! -
28 Juli 2014 - 23:33
Ernst-Frans:
Wat lief dat je ons zo hebt gemist dat je niet in de prachtige Himalaya bent gebleven! En wat een avontuur, en ik ben blij dat ik nu pas achteraf weet dat je over gevaarlijke weggetjes langs diepe ravijnen hebt gewandeld :-)
Wat een fantastische trekking heb je meegemaakt en wat een mooie avonturen, fijn om nu je verslag te lezen. Ik wens je nog veel plezier in Nepal en straks in India en een mooi avontuur over een paar dagen weer in de wildernis! Veel liefs uit Nederland! -
29 Juli 2014 - 07:55
Mike:
HaiLana, dank voor je verslag ik beleef intens met je mee, ontroerend en dankbaar, je beseft half niet wat je allemaal meemaakt. Blijf genieten en voel je bevoorrecht, greetzzz liefs mike -
29 Juli 2014 - 18:58
Sandra Bolten:
Allerliefste moedige Himalya lana van de hele wereld.
Ik leef helemaal met je mee. Vooral wat betreft de yak kaas. Vandaag kwam ik grote lana tegen en je krijgt de hartelijke groeten van haar en ze wenst je veel plezier en kunnen genieten van alles wat India te bieden heeft. Ik ben blij dat je de bewonderenswaardigheden hebt kunnen ervaren. Ook ben ik blij en opgelucht dat je veilig terug bent gekeerd en verder kunt gaan met je fantastische reis. Wat ik je wil laten weten is dat ik geen app bereik heb, toestel heeft er geen zin meer in. Namaste, tere prim prullenbak en suwa kamana! Loves from Hillywood. Madre de dia.
