Cultuurshock & wereldwonder
Door: Lana
Blijf op de hoogte en volg Lana
01 Juli 2014 | India, Agra
Dus dit is een cultuurshock. Denk ik.
Voertaal in India Engels? Het merendeel van de mensen spreekt hier toch echt Hindi.
Fijn een hostel voor de eerste nacht geboekt? Je komt in een vuil straatje vol zwerfhonden en mensen die op straat slapen en je beddengoed zit vol vlekken.
Trein voor de eerstvolgende bestemming van te voren geboekt? Het schema is gewijzigd, dus daar heb je niets meer aan. En als je naar een Tourist Information Office wordt gebracht om nieuwe tickets te boeken, vertellen ze dat je maar beter alles via hen kunt regelen en stellen voor om veilig met de auto te reizen. Met privé-chauffeur, welteverstaan. Dus nu zit ik met een rondreis per auto waar ik een smak geld voor heb betaald, wat ik niet gedaan zou hebben als ik even had nagedacht. Maar goed, ik kan het niet meer terugdraaien en op het moment dat ik het voorstel kreeg voelde ik me lichtelijk flabbergasted en verschrikkelijk onvoorbereid.
Op zich zitten er veel voordelen aan: nu kom ik zeker op de plekken die ik wil zien, geen treinen die ik kan missen, als er leuke plaatsjes onderweg zijn kunnen we daar ook stoppen, het is zeker weten veiliger dan met de trein, ik leer een echte local kennen want mijn chauffeur is een gelukkig Engels sprekende, vriendelijke en zorgzame Indiër en hij fungeert tegelijkertijd als gids.
En toch baal ik eigenlijk dat ik heb ingestemd, want de keerzijde is dat ik minder makkelijk andere backpackers ontmoet om samen leuke dingen te ondernemen en ervaringen uit te wisselen, het is veel minder avontuurlijk dan ik in gedachten had, en bovenal dus een stuk duurder dan ik in gedachten had. Maar goed, zoals gezegd kan ik er niet meer onderuit, dus heb ik besloten dat ik gewoon ga genieten en me ga onderdompelen in de Indiase cultuur. Nu voel ik me nog totaal niet op mijn gemak, maar het wordt vast wel leuk. Ik sta er voor open!
Ik heb ook al leuke dingen meegemaakt, hoor. Dat begon al in het vliegtuig, waar ik een Indiaas meisje heb ontmoet die me een hoop verteld heeft. Ze was van mijn leeftijd en had afgelopen jaar in Californië gestudeerd, en deze zomer ging ze doorbrengen bij haar familie in Punjab. Ze kon zich dus heel goed in mijn referentiekader verplaatsen en kwam met allerlei leuke tips. Toen ik vertelde dat ik graag de cultuur wil leren kennen door met locals in contact te komen, bood ze zelfs aan dat ik haar moeder mocht bellen om langs te komen! Nu ligt Punjab helaas nogal uit de richting van mijn route, maar ik vond het ontzettend lief aangeboden.
Verder ben ik op dit moment in Agra, waar de Taj Mahal staat. Nu heb ik dus al twee van de zeven wereldwonderen bezocht! (De eerste was Machu Picchu in Peru, vorig jaar). Het is prachtig gemaakt, ongelooflijk fijn handwerk in het marmer, en de verhalen erachter zijn intrigerend. Het is gebouwd door een Moghul (Indiaas leider) als eerbetoon aan zijn gestorvenvrouw. Het schijnt dat de handen van de arbeiders zijn afgehakt zodat ze nooit meer zoiets moois zouden kunnen bouwen, brrr...
Nu heb ik wel een marmerbewerker ontmoet die beweerde af te stammen van de arbeiders die de Taj Mahal hebben gebouwd, hij zou tot de 17e generatie na hen behoren. Of ik dat moet geloven weet ik niet, het kan ook een verkooppraatje zijn. Want jeetje, wat bleef die man volhouden. Ik kwam alleen even kijken in zijn winkeltje en toen liet hij heel vriendelijk en uitgebreid al zijn werk zien. Elke keer als ik duidelijk maakte dat ik niets ging kopen, zei hij dat rondkijken oké was en begon hij direct weer een heel verhaal dat het bewerkte marmer alleen in Agra te krijgen was en blablabla.. en uiteindelijk dan toch weer vragen: 'You want to buy?'
Terug in het stadje besloot ik een beetje de buurt te verkennen en kwam ik twee jonge riksja-bestuurders tegen. Eerst probeerden ze me natuurlijk mee te krijgen voor een ritje naar de Main Bazaar (10 rupees), maar toen ik had aangegeven dat ik gewoon even wilde rondlopen, bleef er eentje naast me rijden voor een heel gesprek. Vervolgens bleek dat hun rustplaats vlak bij mijn hotel was en bood hij me een kopje chai aan. Nog een tijdje gebabbeld en dat was erg gezellig. Dus uiteindelijk ontmoet ik ook zonder het reizen per trein allerlei mensen, zelfs locals die e een ijkje in hun leven geven.
Het wordt vast leuk, ondanks dat ik iets doms heb gedaan en een beetje last heb van een cultuurshock. Zolang ik mezelf maar open stel, komen er vast mooie dingen op mijn pad.
Voertaal in India Engels? Het merendeel van de mensen spreekt hier toch echt Hindi.
Fijn een hostel voor de eerste nacht geboekt? Je komt in een vuil straatje vol zwerfhonden en mensen die op straat slapen en je beddengoed zit vol vlekken.
Trein voor de eerstvolgende bestemming van te voren geboekt? Het schema is gewijzigd, dus daar heb je niets meer aan. En als je naar een Tourist Information Office wordt gebracht om nieuwe tickets te boeken, vertellen ze dat je maar beter alles via hen kunt regelen en stellen voor om veilig met de auto te reizen. Met privé-chauffeur, welteverstaan. Dus nu zit ik met een rondreis per auto waar ik een smak geld voor heb betaald, wat ik niet gedaan zou hebben als ik even had nagedacht. Maar goed, ik kan het niet meer terugdraaien en op het moment dat ik het voorstel kreeg voelde ik me lichtelijk flabbergasted en verschrikkelijk onvoorbereid.
Op zich zitten er veel voordelen aan: nu kom ik zeker op de plekken die ik wil zien, geen treinen die ik kan missen, als er leuke plaatsjes onderweg zijn kunnen we daar ook stoppen, het is zeker weten veiliger dan met de trein, ik leer een echte local kennen want mijn chauffeur is een gelukkig Engels sprekende, vriendelijke en zorgzame Indiër en hij fungeert tegelijkertijd als gids.
En toch baal ik eigenlijk dat ik heb ingestemd, want de keerzijde is dat ik minder makkelijk andere backpackers ontmoet om samen leuke dingen te ondernemen en ervaringen uit te wisselen, het is veel minder avontuurlijk dan ik in gedachten had, en bovenal dus een stuk duurder dan ik in gedachten had. Maar goed, zoals gezegd kan ik er niet meer onderuit, dus heb ik besloten dat ik gewoon ga genieten en me ga onderdompelen in de Indiase cultuur. Nu voel ik me nog totaal niet op mijn gemak, maar het wordt vast wel leuk. Ik sta er voor open!
Ik heb ook al leuke dingen meegemaakt, hoor. Dat begon al in het vliegtuig, waar ik een Indiaas meisje heb ontmoet die me een hoop verteld heeft. Ze was van mijn leeftijd en had afgelopen jaar in Californië gestudeerd, en deze zomer ging ze doorbrengen bij haar familie in Punjab. Ze kon zich dus heel goed in mijn referentiekader verplaatsen en kwam met allerlei leuke tips. Toen ik vertelde dat ik graag de cultuur wil leren kennen door met locals in contact te komen, bood ze zelfs aan dat ik haar moeder mocht bellen om langs te komen! Nu ligt Punjab helaas nogal uit de richting van mijn route, maar ik vond het ontzettend lief aangeboden.
Verder ben ik op dit moment in Agra, waar de Taj Mahal staat. Nu heb ik dus al twee van de zeven wereldwonderen bezocht! (De eerste was Machu Picchu in Peru, vorig jaar). Het is prachtig gemaakt, ongelooflijk fijn handwerk in het marmer, en de verhalen erachter zijn intrigerend. Het is gebouwd door een Moghul (Indiaas leider) als eerbetoon aan zijn gestorvenvrouw. Het schijnt dat de handen van de arbeiders zijn afgehakt zodat ze nooit meer zoiets moois zouden kunnen bouwen, brrr...
Nu heb ik wel een marmerbewerker ontmoet die beweerde af te stammen van de arbeiders die de Taj Mahal hebben gebouwd, hij zou tot de 17e generatie na hen behoren. Of ik dat moet geloven weet ik niet, het kan ook een verkooppraatje zijn. Want jeetje, wat bleef die man volhouden. Ik kwam alleen even kijken in zijn winkeltje en toen liet hij heel vriendelijk en uitgebreid al zijn werk zien. Elke keer als ik duidelijk maakte dat ik niets ging kopen, zei hij dat rondkijken oké was en begon hij direct weer een heel verhaal dat het bewerkte marmer alleen in Agra te krijgen was en blablabla.. en uiteindelijk dan toch weer vragen: 'You want to buy?'
Terug in het stadje besloot ik een beetje de buurt te verkennen en kwam ik twee jonge riksja-bestuurders tegen. Eerst probeerden ze me natuurlijk mee te krijgen voor een ritje naar de Main Bazaar (10 rupees), maar toen ik had aangegeven dat ik gewoon even wilde rondlopen, bleef er eentje naast me rijden voor een heel gesprek. Vervolgens bleek dat hun rustplaats vlak bij mijn hotel was en bood hij me een kopje chai aan. Nog een tijdje gebabbeld en dat was erg gezellig. Dus uiteindelijk ontmoet ik ook zonder het reizen per trein allerlei mensen, zelfs locals die e een ijkje in hun leven geven.
Het wordt vast leuk, ondanks dat ik iets doms heb gedaan en een beetje last heb van een cultuurshock. Zolang ik mezelf maar open stel, komen er vast mooie dingen op mijn pad.
-
02 Juli 2014 - 19:19
Anne:
Geniet toch maar volop Lana, jou reis, of het per auto, trein, riksja of achterop de fiets is, is toch al bijzonder en vol mooie nieuwe ervaringen! Heel veel plezier! Xxx -
02 Juli 2014 - 22:48
Yoeke:
Lieve Lana, ben je alleen, reis je alleen met die chauffeur? Ik raad je dit toch wel ten sterktste af, wie weet waar hij je naar toe brengt... Ik ben wel het type dat overal gevaar ziet, toen Marlo naar de Filippijnen ging wist ik ook zeker dat de kinderen gekidnapt zouden worden... Ik zou je wel het liefst met een groep vrienden zien rondreizen en vooral met jongens erbij, maar ja wie ben ik...
Sorry hoor, pas gewoon goed op jezelf en als je ergens twijfelt doe het gewoon niet en als je geld nodig hebt gaan we het voor je zoeken maar laat je instinct en gezond verstand spreken! Heel veel liefs -
02 Juli 2014 - 22:53
Yoeke:
ps. En stel je juist niet teveel open, vooral niet t.o. mannen, ze hebben altijd mooie praatjes en je wil echt niet weten hoe ze daar over (westerse) vrouwen denken... -
03 Juli 2014 - 22:29
Ernst-frans:
Ik vind je erg moedig!
En die cultuurshock overleef je wel :-)
Veel plezier! -
04 Juli 2014 - 22:01
Sandra Bolten:
Ha allerliefste waardevolle back packerende moedige Lana, eindelijk heb ik je blog te pakken. Daniel heeft me geholpen. Dus dubbel fijn wat van je te lezen. Ik snap dat je liever anders had gedaan en ja, het gaat dan anders zoals je beslist te doen. Je doet het overwogen knap. Daar heb ik bewondering voor. En dank je wel voor je verslag tot zover en wat mooi dat je de Taj Mahal hebt bezocht. De tweede op een rij van de 7 wereldwonderen. Weet je ( dat kun je nooit weten) ik bedacht me van de week, wanneer ik eens uitgewerkt ben zeg ik alles op en ga de wereld rond met kam en schaar. Kan ik verdienen om te reizen, voortkomende op het uitzicht wat ik had geen dak boven mijn hoofd zou hebben. Zo bijzonder zoals de dingen zich ontwikkelen en dat je ontdekt wat je mogelijkheden zijn vanuit beperking. Dat is de kracht lieve lana. Geniet en take care. Liefs, loeder van een moeder. -
06 Juli 2014 - 13:16
Sandra Bolten:
Allerliefste waardevolle Lana,
Wat ontzettend fijn te lezen dat het goed is afgelopen. Het deed mij denken aan soortgelijke dingen die ik zelf heb ervaren en goed zijn afgelopen. zonder dat ik in India ben geweest. Ik zal je zeggen dat ik een paar nachtjes in de tuinstoel onder de klamboe heb geslapen en dan waan ik me waar dan ook ter wereld. Dat geeft een fijn gevoel. Ook zet ik een cd met yoga muziek op in de sfeer van India om in jouw sfeer te kunnen zijn en een liefdevolle verbinding met je te hebben. Wat maak je prachtige dingen mee. En ja, wat betreft de vorkjes. Het gaat om de liefdevolle verbinding met elkaar. Op welke manier iemand in het leven staat met welke geloofsovertuiging dan ook. Het zit hem ook nooit in de zoektocht naar een hogere macht. Waar het om gaat is elkaar waarderen en erkennen met welke geloofsovertuiging of mening dan ook. Het op zoek zijn en gaan naar iets is zoeken buiten jezelf. We hebben alles binnen in onszelf. Het gaat om erkenning en elkaar vergeven. De wijsheden die Boeddha ( ook door mensen bedacht) uitdraagt sluiten heel mooi aan bij elkaar waarderen voor wie ieder is en kan zijn, met welke huidskleur, geloofsovertuiging en van welke afkomst dan ook. We zijn allemaal hetzelfde wonder waar ook ter wereld op deze planeet aarde. Klaarblijkelijk heeft de mens andere behoeftes, impulsen en of dat voortkomt dat we ons dingen laten aanpraten vanwege dat we denken dat het klopt. Zou zomaar kunnen. Totdat je ontdekt dat het ook anders kan. Dat kan op jonge leeftijd of welke leeftijd dan ook of nooit. Nou lieverd wat fijn dat je ons op de hoogte houdt. En je doet het heel erg goed. Heel knap. Petje af en ik zet hem weer op voor de volgende keer. Namaste. -
06 Juli 2014 - 22:45
Sandra Bolten:
lieve Lana,
Ik ben met tekst bezig over kleur en zit ik na te denken over: stel dat we alles wat we kunnen zien kunnen bekijken zonder enkele gedachte te hebben en het waar te nemen. Mijn ervaring is dat je anders kijkt en de bijzonderheid ziet zonder dat je weet wie het heeft bedacht. Liefs madre Alexandra Marcella Anna Maria.
