Ghats, lassi en een Bollywoodfilm

Varanasi is het meest intense India dat ik heb meegemaakt.
Het begon al op het station: ik was de trein nog niet uit of een taxichauffeur probeerde me al mee te krijgen, en op weg naar het busstation begonnen steeds meer van hen me te achtervolgen. 'This way madam', 'Don't go that direction, he's cheating you, this direction', 'I have a driver's license I can show you!'... gelukkig zag ik een stel reizigers met hetzelfde probleem en kon ik met hen een riksja delen. Pfiew!
Maar toen begon het pas echt. De riksjachauffeur beweerde de lodge waar we heen wilden te kennen, maar hij bracht ons naar twee andere die duidelijk niet in het juiste deel van de stad lagen en uiteindelijk moesten we een halfuur lopen naar de oude stad. Toen we de oude stad gevonden hadden was het tijd voor de zoektocht naar de lodge in het doolhof van smalle straatjes. Nog meer achtervolgingen door mannetjes die je naar een ander hostel willen lokken of wat dan ook van ons afschuddend hebben we de lodge die we zochten uiteindelijk gevonden. Eind goed, al goed. Dat heb ik wel geleerd in India: hoeveel er ook mis loopt of anders loopt en hoeveel omwegen je ook maakt, uiteindelijk komt alles goed. Vertrouwen, weliswaar met een niet zuinige dosis oplettendheid.

En wat was ik blij dat we de Yogi Lodge gevonden hebben! De eigenaar is heel aardig en vol goede zorgen (oprecht goede zorgen) en daarnaast waren en heel veel andere backpackers.

Zodoende heb ik dag één doorgebracht in het gezelschap van veel verschillende reisgenoten. 's Morgens heb ik de crematie-ghats bezocht met twee Franse jongens. Dat was erg interessant - opnieuw gek om rond te neuzen bij de crematie van vreemden, maar hier gebeurt het op respectvolle afstand en er wordt alles verteld over het ritueel. Hoe ze geloven dat het lichaam in de vijf elementen (water, aarde, vuur, lucht en ziel) uiteen valt en zo teruggaat naar de natuur, hoe sommige doden niet gecremeerd maar in Moeder Ganges gegooid worden. Très interessante!
Dit enigszins treurig stemmende begin van de dag kreeg nog een vrolijke noot dankzij de Fransen. Ik heb ze geholpen een stukje te filmen van een dansje dat ze voor een vriend maken die niet mee kon op reis.

Daarna heb ik de zoveelste Monkey Temple bezocht met een Israëlisch meisje. Dat was eigenlijk niet zo interessant en nu klink ik echt als een cultuurbarbaar, maar inmiddels heb ik het wel gezien met de monkey temples. Ze staan overal waar ik kom... nu vind ik het leuker om rond te dwalen in de plaats waar ik ben en de sfeer op te snuiven en te zien wat er nog meer op mijn pad komt. We hebben dus rondgedwaald in de straatjes en de lekkerste lassi die er bestaat geproefd bij de onder backpackers legendarische Blue Lassi Shop.
Ook heb ik in een theewinkel geleerd hoe je echt goede Indiase masala chai maakt. Superleuk! Thuis ga ik deze spicy thee dus voor iedereen die nieuwsgierig is brouwen :)

's Avonds liep ik weer een nieuwe reisgenoot tegen het lijf (de anderen waren inmiddels vertrokken), dit keer uit Spanje! Dus heb ik mijn Spaans weer een beetje kunnen oefenen :) en dat in India!

De volgende dag zijn we allebei vroeg opgestaan om de zonsopkomst boven de Ganges te zien. Daaaat was mooooi! Een gouden gloed op het water, en het silhouet van een eenzaam bootje tegen het licht.

Later op de dag heb ik een heel andere kant van de stad gezien, zowel qua locatie als qua karakter: de oude Benares Hindu University. Het is een enorm gebied, oud maar nog altijd in gebruik als universiteit, met heel veel verschillende faculteiten. Iedere faculteit heeft een eigen zogenaamd 'hostel', oftewel een gebouw dat als studentenhuis gebruikt wordt. De hostels zagen eruit als een soort oude paleizen, niet verkeerd voor een campus! Verder was het duidelijk studentengebied, met grote verzamelingen krakkemikkige fietsen voor de deur. Ik voelde me bijna thuis ;)

En toen was het alweer tijd voor mijn laatste treinreis in India, naar de laatste bestemming: Delhi! Daar was ik natuurlijk al geweest bij aankomst, maar van de stad zelf had ik nog niets gezien (behalve een rottige travel agency). Gelukkig was er dit keer een betrouwbaar persoon die op me wachtte, dus ging ik met een gerust hart op weg.

En ik heb zowaar van Delhi genoten! Veel mensen vinden de stad maar niets, maar ik denk dat dat komt omdat het de eerste stad i India is die ze bezoeken. Dan is alles nog overweldigend en gekmakend. Inmiddels weet ik wat ik kan verwachten en kan ik heel goed om de 3 seconden mensen die iets van me willen van me afslaan.
Les 1: zeg nooit dat je voor het eerst in India bent.
Les 2: geloof nooit wat verkopers of riskjachauffeurs tegen je zeggen.
Les 3: ga vooral op je gevoel af en laat je niet van de wijs brengen.
Dan kun je het best leuk hebben!

Mijn reis in India heb ik dus afgesloten met een bezoek aan de Gurdwara Bangla Sahib (Sikh-tempel) en de lotustempel, de Lodhi Garden (een oase van rust vol bijzondere bloemen, fluitende vogeltjes en knabbel en babbeltjes), en een Bollywoodfilm! Ik heb mijn laatste chai en lassi gedronken, mijn laatste curry gegeten en omdat ik toch al wel een beetje verlang naar thuis iets lekker westers gedaan - een bezoekje aan Starbucks gebracht.

Straks zit ik in het vliegtuig (hopelijk overleven de mensen naast me dat, niet meer kunnen douchen na het uitchecken en de hele dag rondgelopen in een vochtig klimaat) en dan ben ik morgen weer thuis! Ik kan niet wachten om iedereen te knuffelen voor het leven, en om schone kleren aan te doen. Tja, de vuiligheid en de herrie, de chaos, de gekmakerij, dat ga ik allemaal niet missen. Maar het reizen, de vele belevenissen, leven in het moment, ontmoetingen met locals en medereizigers, de spiritualiteit die je hier zo intens voelt... dat ga ik wel verschrikkelijk missen. Ik heb zoveel geleerd en zoveel meegemaakt, ongelooflijk. Ik heb het jullie zoveel mogelijk geprobeerd te vertellen, maar als je het echt wil begrijpen, dan is de enige manier om zelf naar India te gaan! En niet te vergeten naar Nepal, ik ben een beetje verliefd op dat land :) voor ik niets meer te vertellen heb als ik thuis kom, stop ik ermee...

Namaste India en Nepal, dhanyabad voor alles!